ผู้ที่มีอายุสูงเกินวัยแรงงาน (working age) อายุ 65 ปีขึ้นไป

พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ.2546 มาตรา 3 บัญญัติว่า ผู้สูงอายุ หมายถึง บุคคลซึ่งมีอายุเกิน 60 ปี

สหประชาชาติ (United Nations) ใช้เกณฑ์ 65 ปีขึ้นไป เป็นผู้สูงอายุ สำหรับประเทศไทยมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนอายุเริ่มต้นตามเกณฑ์ของสหประชาชาติด้วย

เมื่อคนๆ หนึ่งเกิดมาและมีอายุสูงขึ้น จะผ่านสถานะต่างๆ ตามช่วงวัยของตน คือเริ่มจากเป็นทารก เด็ก คนในวัยทำงาน (วัยกลางคน) และช่วงสุดท้ายของชีวิตต่อจากวัยกลางคน จึงเป็นผู้สูงอายุ

ผู้สูงอายุ อาจแบ่งเป็นกลุ่มอายุย่อยได้อีก ถ้าใช้คำจำกัดความว่าผู้สูงอายุ คือผู้มีอายุ 60 ปีขึ้นไป จะแบ่งเป็น ผู้สูงอายุวัยต้น อายุ 60-69 ปี ผู้สูงอายุวัยกลาง อายุ 70-79 ปี ผู้สูงอายุวัยปลาย อายุ 80 ปีขึ้นไป

ถ้าใช้คำจำกัดความว่าผู้สูงอายุ คือผู้มีอายุ 65 ปีขึ้นไป จะแบ่งเป็น ผู้สูงอายุวัยต้น อายุ 65-74 ปี ผู้สูงอายุวัยกลาง อายุ 75-84 ปี ผู้สูงอายุวัยปลาย อายุ 85 ปีขึ้นไป

ผู้มีอายุ 100 ปีขึ้นไป เรียกว่า ศตวรรษิกชน (centenarian) และผู้มีอายุ 110 ปีขึ้นไป เรียกว่า อภิศตวรรษิกชน (super centenarian)

เราใช้คำว่า ผู้สูงอายุ เพื่อให้มีความหมายเป็นกลางๆ  และเพื่อหลีกเลี่ยงคำที่มีนัยยะสื่อไปทางการมีวยาคติ (ageism) เช่น ผู้เฒ่า คนแก่ คนชรา

ปรับปรุงล่าสุดเมื่อ 28/11/2567