สภาพทางร่างกายหรือจิตใจของบุคคล ที่ทำให้บุคคลนั้นปฏิบัติกิจกรรมบางอย่างด้วยความยากลำบาก

ตามบัญชีสากลเพื่อการจำแนกการทำงาน ความพิการ และสุขภาพ (International Classification of Functioning, Disability and Health: ICF) ขององค์การอนามัยโลก ได้อธิบายไว้ว่า ความพิการนั้นประกอบด้วยคุณลักษณะสามประการ คือ 1) มีภาวะบกพร่อง (impairment) ของร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นบกพร่องทางรูปร่าง บกพร่องทางการทำหน้าที่ หรือบกพร่องทางสติปัญญา 2) มีข้อจำกัดในทำกิจกรรม (activity limitation) เช่น มีความยากลำบากในด้านการมองเห็น การได้ยิน การเดิน และ 3) มีข้อจำกัดของการเข้าร่วม (participation restrictions) กิจกรรมปกติในชีวิตประจำวัน เช่น การทำงาน การเข้าร่วมในสังคมและกิจกรรมเพื่อหย่อนใจ

ความพิการอาจเป็นมาแต่กำเนิด หรือเกิดขึ้นภายหลังก็ได้ เช่น หลังจากการเจ็บป่วยเรื้อรัง

สำหรับประเทศไทย พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550 มาตรา 4 วรรคหนึ่ง ได้ให้ความหมายคนพิการไว้ดังนี้

“คนพิการ” หมายความว่า บุคคลซึ่งมีข้อจำกัดในการปฏิบัติกิจกรรมในชีวิตประจำวัน หรือเข้าไปมีส่วนร่วมทางสังคม เนื่องจากมีความบกพร่องทางการเห็น การได้ยิน การเคลื่อนไหว การสื่อสาร จิตใจ อารมณ์ พฤติกรรม สติปัญญา การเรียนรู้ หรือความบกพร่องอื่นใด ประกอบกับมีอุปสรรคในด้านต่างๆ และมีความจำเป็นเป็นพิเศษที่จะต้องได้รับความช่วยเหลือด้านหนึ่งด้านใดเพื่อให้สามารถปฏิบัติกิจกรรมในชีวิตประจำวัน หรือเข้าไปมีส่วนร่วมทางสังคมได้อย่างบุคคลทั่วไป ทั้งนี้ ตามประเภทและหลักเกณฑ์ที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ประกาศกำหนด

ปรับปรุงล่าสุดเมื่อ 09/02/2567